List do Rzymian – cz.3

„KTO PRZESTRZEGA PEWNYCH DNI,

DLA PANA ICH PRZESTRZEGA…”

Wstęp:

Chrześcijanie, którzy nie przestrzegają Dnia Pańskiego – soboty, ażeby udowodnić swoje stanowisko, posługują się słowami ap. Pawła zI. Ap. Paweł o przykazaniach Dekalogu.

1. Przez Zakon – pisze ap. Paweł – „jest poznanie grzechu” (Rz 3,20).

2. Stwierdza on ponadto wyraźnie, że nie wyłącznie sumienie i – jak to wielu argumentuje – „wewnętrzne poczucie sprawiedliwości”, lecz właśnie Dekalog mówi mu wyraźnie, co jest grzechem (Rz. 7,7).

3. Słowa te są całkowicie zgodne z nauką Jezusa Chrystusa, który jako jeden z głównych warunków zbawienia nakazywał przestrzeganie przykazań (Mt 19,17).

4. Ap. Paweł pisze, że „zakon jest duchowy” (Rz 7,13-14), oraz, że jest „święty, sprawiedliwy i dobry” (w.12).

5. stwierdza on również, że tylko cielesny człowiek, sprzeciwia się świętemu zakonowi Bożemu i dodaje, że którzy się sprzeciwiają zakonowi, „Bogu się podobać nie mogą” i sami sobie krzywdę czynią (Rz,8,7-8).

6. Ap. Paweł pisze też na innym miejscu szczególne słowa, z których możemy się wiele dowiedzieć o jego stosunku do przykazań Dekalogu i do rytualno-symbolicznych ustaw, obowiązujących w starym Przymierzu. „Obrzezanie nie ma żadnego znaczenia i nieobrzezanie nie ma żadnego znaczenia, ale tylko przestrzeganie przykazań Bożych” (1 Kor 7,19).

7. Nauka ap. Pawła jest całkowicie zgodna z nauką innych apostołów 

W świetle powyższych tekstów pozostaje wysnuć tylko jeden, oczywisty i pewny wniosek, że ap. Paweł znał, poważał, przestrzegał i nakazywał przestrzegać wszystkie przykazania.

II. Przestrzeganie pewnych dni.

1. Między jakimi dniami i kiedy możemy uczynić różnicę?

a. Przede wszystkim musielibyśmy mieć do czynienia z jednakowymi, tj. równymi sobie dniami, tzn. gdyby wszystkie siedem dni tygodnia były sobie równe. Tak jednak nie jest; różnicę uczynił nie człowiek, lecz Pan i to na samym początku przy stwarzaniu świata (2 Moj 2,1-3). Dlatego właśnie sobotę, jako dzień wyróżniony przez Pana i przez Niego pobłogosławiony, musimy wyłączyć spośród tych dni, między którymi człowiek może czynić różnicę, według własnego uznania. Panem tego dnia jest Pan Jezus Chrystus (Mk 2,28), a nam pozostaje być posłusznymi temu przykazaniu(2 Moj 20,8-11).

b. Pozostaje jednak sześć dni tygodnia, które są sobie równe. Powstaje pytanie, jaką różnicę i w oparciu o co może uczynić człowiek? Gdy czytamy 3 Mojżeszową 23,4, to dowiadujemy się, że Pan ustanowił w Izraelu święta, które należy obchodzić „pewnego czasu ich”. Dalsze wiersze tego rozdziału wymieniają te święta i dni w jakich mają być zachowywane:

1.

14 Nisan (święto przejścia – wielkanoc),

2.

Święto przaśników (siedem dni),

3.

Święto podnoszenia snopa, pierwiastka żniwa,

4.

Pięćdziesiątnica,

5.

Święto trąbienia,

6.

Dzień Pojednania,

7.

Święto Kuczek (osiem dni),

8.

Wszystkie nowie miesięcy.

c. Wszystkie te święta, które były symbolami Dzieła Pojednania i Zbawienia ludzi w Nowym Przymierzu nie obowiązują chrześcijan („Kto przestrzega pewnych dni, dla Pana ich przestrzega…”, i dalej: „Kimże jesteś, który sądzisz czyjego sługę…”. Sam ap. Paweł też pragnął być na święto w Jerozolimie (DzAp 18,21) by je – jak pisze – „obchodzić”, podobnie jak obrzezał Tymoteusza (DzAp 18,1-3).

e. Jednak ten sam ap. Paweł napisał, że z powodu świąt nikt nie ma prawa sądzić Chrześcijanina

2. Tak więc przestrzeganie „pewnych dni” (BT) czyli różnych dni, większej ilości dni, odnosi się do dni świętych narodu Izraelskiego (3 Moj 23,4), a nie ma nic wspólnego z siódmym dniem tygodnia – sobotą, ustanowioną przy stworzeniu świata (2 Moj 2,1-3) i nakazaną czwartym przykazaniem Dekalogu.

SKi

Duch Czasów 10/1975