Wiara Nadzieja Miłość

WIARA – jest pewnością otrzymania tego, czego się oczekuje – przekonaniem o rzeczywistym istnieniu tego, czego się nie widzi. Wiara to wielki przywilej dzieci Bożych, podstawowy warunek przystąpienia do Boga, usprawiedliwienia i podobania się Bogu. Niedowiarstwo i fałszywa wiara uderza i doświadcza wiarę dziecka Bożego. Zwycięzcą w tym doświadczeniu zostaje chrześcijanin, którego wiara oparta jest na niewzruszonym fundamencie nieomylnego Słowa Bożego. Prawdziwa, doskonała wiara dzieci Bożych, musi być żywa, czyli skuteczna przez miłość, objawiająca się w przestrzeganiu Prawa Bożego i w dobrych uczynkach musi wyrastać i rozwijać się poprzez Słowo Boże, modlitwę i doświadczenie, poprzez aktywną służbę w Kościele. 

NADZIEJA – to radosne oczekiwanie pożądanego dobra, spodziewanie się, ufność i otucha, to pewien rodzaj pewności czegoś, co ma być udziałem człowieka. Jedną z trzech zasadniczych wartości życia chrześcijańskiego jest Boża nadzieja. Dotyczy ona dwóch rzeczywistości: teraźniejszej i przyszłej. O teraźniejszej nadziei mówimy, gdy składamy nasze teraźniejsze życie w ręce Pana, z ufnością, że nas poprowadzi. O przyszłej nadziei mówimy, gdy oczekujemy radośnie, cierpliwie i z ufnością spełnienia się błogosławionych obietnic Bożych. Umożliwia mam ona doskonałą, trwałą i ciągłą wspólnotę z Bogiem, Jezusem Chrystusem i ludem Bożym w jednym duchowym Kościele. Nadzieja Boża jest jedyną ważną i fundamentalną wartością dla życia ludu Bożego. Bez niej, mimo posiadania różnych nadziei ludzkich, życie człowieka jest bezwartościowe dla Boga – człowiek żyje bez nadziei.

MIŁOŚĆ – jest istotną cechą charakteru Boga, jest poznaniem Boga oraz podstawą Bożego Planu Zbawienia. Jest największym przykazaniem, stąd biblijny sposób życia teraz i na zawsze – w życiu doczesnym i wieczności, jest i będzie oparty na Bożej zasadzie miłości. Dowodem miłości do Boga, jest m.in. miłość do bliźniego. Z niej wynika zasada równości i wolności wszystkich ludzi, bez względu na pochodzenie społeczne i narodowe. Przykładem miłości Bożej do człowieka jest życie, służba i ofiara Syna Bożego. Naśladując Jezusa Chrystusa wierzący rozumie, iż miłość jest działaniem i służbą dla dobra innych. Miłość jest znakiem rozpoznawczym uczniów Jezusa Chrystusa, jest streszczeniem Prawa Bożego (Zakonu), obejmuje również obcych i nieprzyjaciół.