Co Biblia mówi o ekologii?
Ekologia to nauka badająca reakcje między organizmami żyjącymi, a ich otoczeniem.
Biblia na samym początku mówi o nałożonej na człowieka odpowiedzialności za ziemię: oddając Adamowi i Ewie w posiadanie Ogród Eden Stwórca polecił człowiekowi, … aby go uprawiał i strzegł (Rdz 2,15). Z obowiązku tego i odpowiedzialności człowiek nigdy nie został zwolniony. Ziemia i jej źródła, podobnie jak powietrze należą w rzeczywistości do Boga i jako takie, powinny być właściwie traktowane. Człowiek jest tylko dzierżawcą, i z tego kiedyś zda rachunek przed Stwórcą.
Biblijna nauka o ekologii jest zasadniczo prosta i jasna. Można ją ująć w kilku punktach:
- Ziemia jest częścią stworzenia, które sam Bóg uznał za dobre, a nawet za „bardzo dobre” (Rdz 1,31).
„Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię” (Rdz 1,1)
„Ugruntowałeś ziemię na stałych podstawach, by się nie zachwiała na wieki wieczne. Okryłeś ją głębią jak szatą. Wody stanęły nad górami” (Ps 104,5.6)
„Ja uczyniłem ziemię i stworzyłem na niej ludzi, moje ręce rozciągnęły niebiosa i Ja daję rozkazy wszystkiemu ich wojsku” (Iż 45,12)
„Na początku było Słowo (…) Wszystko przez nie powstało, a bez niego nic nie powstało, co powstało” (Jan 1,1.3)
- Ludzkość została stworzona jako integralna część Bożego naturalnego porządku ziemi
„Ukształtował Pan Bóg człowieka z prochu ziemi” (Rdz 2,7)
„W pocie oblicza twego będziesz jadł chleb, aż wrócisz do ziemi, z której zostałeś wzięty; bo prochem jesteś i w proch się obrócisz” (Rdz 3,19)
„Pierwszy człowiek jest z prochu ziemi, ziemski …” (1Kor 15,47)
- Bóg włożył na ludzi szczególną odpowiedzialność za ziemię, nakazał dbać o ograniczone bogactwa naturalne naszej planety, zachować ją w stanie nieskażonym.
„I stworzył Bóg człowieka na obraz swój (…) i błogosławił im Bóg, i rzekł do nich Bóg: Rozradzajcie się i rozmnażajcie się, i napełniajcie ziemię, i czyńcie ją sobie poddaną; panujcie nad rybami morskimi i nad ptactwem niebios, i nad wszelkimi zwierzętami, które się poruszają po ziemi (…) i spojrzał Bóg na wszystko, co uczynił, a było to bardzo dobre” (Rdz 1,27-31)
„I rozgniewały się narody, a nadszedł Twój gniew (…), aby dać zapłatę sługom Twym prorokom i świętym (…) i aby zniszczyć tych, którzy niszczą ziemię” (Obj 11,18)
- Mimo, że ludzie zostali postawieni jako gospodarze ziemi i jej zasobów, to sama ziemia i to co ją napełnia należy do Boga.
„Pańska jest ziemia i to, co ją napełnia, świat i ci, którzy na nim mieszkają” (Ps 24,1)
„Bóg bowiem jest Królem całej ziemi …” (Ps 47,8)
„… Potem wstał, zgromił wiatry i morze, i nastała wielka cisza. Ludzie zaś dziwili się, mówiąc: Kim jest Ten, że nawet wiatry i morze są Mu posłuszne?” (Mt 8,26.27)
- Bogactwa i błogosławieństwa ziemi są wspaniałym darem Bożym dla wszelkich stworzeń.
„I dał Pan Bóg człowiekowi taki rozkaz: Z każdego drzewa tego ogrodu możesz jeść, ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść” (Rdz 2,16.17)
„Ziemia wydała plon swój: Błogosławi nam Bóg, nasz Bóg” (Ps 67,7)
„Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła i rośliny na użytek człowieka, by dobywał chleb z ziemi” (Ps 104,14)
- Niszczenie środowiska naturalnego zatruwanie ziemi, powietrza i wody spowodowane jest często zachłannością człowieka, który chce się jak najszybciej i za wszelką cenę wzbogacić. Biblia wypowiada się zdecydowanie przeciw tej chciwości.
„Niech życie wasze będzie wolne od chciwości; poprzestawajcie na tym, co posiadacie; sam bowiem powiedział: Nie porzucę cię ani cię nie opuszczę” (Hbr 13,5)
„Albowiem korzeniem wszelkiego zła jest miłość pieniędzy; niektórzy, ulegając jej, zboczyli z drogi wiary i uwikłali się sami w przeróżne cierpienia” (1Tym 6,10)
„Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi (…), ale gromadźcie sobie skarby w niebie” (Mt 6,19.20)
- Pamiętając, że Bóg jest właścicielem ziemi, że troszczy się o nią i jej stan, pamiętajmy zarazem o obietnicy, że wiecznym mieszkaniem zbawionych dzieci bożych będzie Nowa Ziemia.
„I spojrzał Bóg na wszystko, co uczynił, a było to bardzo dobre” (Rdz 1,31)
„Choćby chwiała się ziemia i wszyscy jej mieszkańcy, Ja jednak umacniam jej słupy” (Ps 75,3)
„Okrywa niebiosa obłokami, Przygotowuje deszcze dla ziemi, Sprawia, że trawa rośnie na górach” (Ps 147,8)
„Czy nie sprzedaje się pięciu wróbli za dwa grosze? A ani o jednym z nich Bóg nie zapomina” (Łk 12,6)
„A my oczekujemy, według obietnicy, nowych niebios i nowej ziemi, w których mieszka sprawiedliwość” (2Ptr 3,13)
Ponieważ jesteśmy odpowiedzialni przed Bogiem i przed ludźmi za wszelkie decyzje, jakie podejmujemy odnośnie naszego środowiska, winniśmy modlić się i postępować w myśl zaleceń naszego Mistrza: „Bądź wola Twoja, jak w niebie, tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj” (Mt 6,10.11)