Istnienie czyśćca jest – jak wiadomo – jednym z artykułów wiary katolickiej. „W życiu pozagrobowym – jak pisze ks.M.Ziółkowski – istnieje przejściowy stan, w którym dusze … przez ponoszenie ekspiacyjnych cierpień oczyszczają się … Ta prawda jest artykułem wiary … Kościół katolicki przekłada ją ludziom do wierzenia.” [Dz.cyt.,str.250].

Ponieważ w Biblii pojęcie czyśćca nie występuje, interesujący jest sposób, w jaki Kościół uzasadnia ten osobliwy dogmat. Chociaż z punktu widzenia Ofiary Krzyża proponowany system ekspiacji jest absurdem, Kościół ośmiela odwoływać się do Pisma Św. w celu udowodnienia swej teorii, powołując się zwłaszcza na dwa teksty. Pierwszy z nich to słowa Chrystusa:

„Każdy grzech, każde bluźnierstwo będzie ludziom odpuszczone, lecz bluźnierstwo przeciwko Duchowi odpuszczone nie będzie. Jeżeli kto powie słowo przeciwko Synowi Człowieczemu, będzie mu odpuszczone, lecz jeśli je kto wyrzecze przeciwko Duchowi Świętemu, nie znajdzie odpuszczenia ani w tym, ani w przyszłym wieku” (Mt 12,31.32).

Drugi – to słowa ap. Pawła: „Niech każdy baczy na to, jak buduje … otóż jakość pracy każdego wyjdzie na jaw. Dzień Pański to ujawni. Albowiem zjawi się w łunie ognia; a w ogniu tym wypróbowana zostanie wartość pracy każdego. Jeżeli czyjaś budowla się ostoi, otrzyma nagrodę. A czyje dzieło spłonie, ten utraci nagrodę; sam jednak zbawiony będzie; będzie to jednak tak, jak gdyby przeszedł przez ogień” (1Kor 3,10-15).

Z p i e r w s z e g o tekstu, wskazującego na to, iż grzech przeciwko Duchowi Świętemu nie będzie odpuszczony ani w tym, ani przyszłym wieku, wynikać ma, „że w przyszłym życiu są odpuszczane pewne grzechy – pisze ks.Ziółkowski – Na pewno nie są odpuszczane w niebie, gdyż tam nikt z błogosławionych nie posiada na sobie najmniejszej skazy moralnej; nie ma odpuszczenia grzechów również w piekle. Musi więc być jakieś trzecie miejsce w życiu pozagrobowym, gdzie Bóg odpuszcza grzechy. Tym miejscem jest czyściec” [Dz.cyt.,str.252] – konkluduje teolog.

D r u g i tekst natomiast miałby wskazywać, że ap. Paweł mówiąc o ogniu miał na myśli czyściec: „Budowniczy, (którego dzieło s p ł o n ę ł o – u.m.) wprawdzie będzie zbawiony; zanim jednak osiągnie wieczną szczęśliwość, musi przedtem przejść przez ogień i w ten sposób ponieść karę za to, że w pracy szedł nieraz za zasadami mądrości tego świata” [Tamże, str.252.253].

Jan Grodzicki „Kościół dogmatów i tradycji” str.134-135