Wstęp:

Bóg nie pozostawił człowieka w nieświadomości co do Swej woli. Dał Swoje święte, niezmienne PRAWO, wskazujące na to, co jest dobre, i na to co jest złe. Pismo mówi: „Zaiste, nie czyni Wszechmogący Pan nic, jeżeli nie objawił swojego planu swoim sługom, prorokom. (Amos 3,7 NP). Tak samo jest w zakresie Bożych praw obowiązujących ludzi – Pan nie sądzi nikogo, dopóki nie da poznać Swej woli i Swego Prawa (czytaj: DzAp 17,30.31; Obj 14,6.7).

I. DOBRE JEST TO, CO BÓG UZNAJE ZA DOBRE!

1. Ludzka świadomość, rozsądek i uczucia, nie stanowią niezawodnego przewodnika słuszności postępowania. Człowiek jest istotą pod każdym względem ograniczoną: „Niejedna droga zda się człowiekowi prosta, lecz w końcu do śmierci prowadzi.” (Przyp. Sal. 16,25; Jer 17,9);

a) Często dwóch ludzi ma zupełnie inny sąd i pogląd na jakąś sprawę, a każdemu się wydaje, iż ma słuszność.

2. Bóg wiedząc o ułomności ludzkich sądów, zakazał nim kierować się tym, co my uznajemy za dobre (5 Mjż 12,8).

3. Natomiast rozkazał przestrzegać i czynić wszystko to, co jest dobre w Jego oczach (5 Mjż 12,28). Od tego zależy nasze powodzenie i szczęście doczesne oraz wieczne (5 Mjż 5,29).

4. Bóg objawił Swą wolę dla nas m.in. w Dziesięciu Przykazaniach Bożych – Dekalogu (2 Mjż 20, 1-17).

II. ROLA I ZNACZENIE DZIESIĘCIORGA PRZYKAZAŃ

1. Dekalog określa najbardziej elementarne powinności wobec Boga i człowieka, obowiązujące wszystkich ludzi (5 Mjż 5,6-21; Kazn Sal. 12,13).

2. Jest jakby „lustrem”, wskazując i określając grzech (Rz 3,20; 7,7).

a) Prawo Boże jest ważne i skuteczne w każdym czasie. Gdyby Prawo Dziesięciorga Przykazań nie obowiązywało, nie istniałby również grzech. Skoro mamy do czynienia z grzechem, jest oczywiste, że ważne jest Prawo – bo grzech jest naruszeniem Prawa. (1 Jana 3,4).

3. Prawo Boże jest błogosławieństwem i radością człowieka wierzącego (Ps 19,8.9; 119,4-7.32.34.35.72.92.93).

4. Zakon Boży jest niezmienny (Ps 11,7.8), podobnie jak Bóg (Mal 3,6), Prawo jest wyrażeniem charakteru – Świętego, Doskonałego i Niezmiennego Boga (por. Hbr 13,8).

5. Posłuszeństwo przykazaniom Dekalogu jest jednym z pierwszych warunków zbawienia (Mt 19,17-19).

6. Prawo Boże Dekalogu jest nierozdzielne – nie da się uszanować jednego z przykazań, zaś opuścić inne i w tym zadowolić Boga (Jak 2,10.11).

7. Zarówno w Starym, jak i w Nowym Testamencie wierzących obowiązuje posłuszeństwo wszystkim przykazaniom Dekalogu (1 Jana 2,3-7);

a) Ap. Paweł podkreślił ważność przestrzegania Przykazań Bożych (1 Kor 7,19);

b) Jakub bronił całości Dekalogu (Jak 2,10.11);

c) Księga Objawienia wśród trzech najważniejszych przymiotów ludu Bożego, wymienia przestrzeganie Bożych Przykazań (Obj 14,12);

d) Szatan walczył i walczy z tymi, którzy zachowują Boże Przykazania (Obj 12,17).

III. DEKALOG I INNE NAKAZY BOŻE, ORAZ PRZEPISY STAROTESTAMENTOWE

1. W Starym Testamencie obowiązywało wiele różnych przepisów:

a) obrzędowe, związane z ziemską świątynią i służbą w niej sprawowaną (Hbr 9,1-7);

b) karno-cywilne, tj. związane z ustrojem i państwowością Izraela (5 Mjż 16,18-20);

2. Przykazania Dekalogu zostały od nich szczególnie wyróżnione:

a) osobiście przez Boga ogłoszone całemu narodowi (2 Mjż 20,1.18.19);

b) osobiście przez Boga spisane i dane przez Mojżesza ludowi (5 Mjż 5,22; 4,13).

3. Przepisy obrzędowe przestały obowiązywać z chwilą ich spełnienia, w śmierci Jezusa Chrystusa, zaś przepisy ustrojowe, z chwilą utraty przez Izrael państwowości i praw wybranego narodu (Hbr 9,9.10; Kol 2,16.17; Mt 27,51).

4. Jezus Chrystus nie zniósł Prawa Bożego, natomiast potwierdził jego ważność i wartość (Mt 5,17 19.21.22.27.28).

5. Zanik praw obrzędowych (których synonimem była obrzezka), a ważność Przykazań Dekalogu potwierdził dobitnie ap. Paweł (1 Kor 7,19).

IV. WAŻNE DLA CHRZEŚCIJAN

1. Biblia naucza, że przestrzeganie Przykazań Bożych jest dowodem:

a) znajomości Boga (1 Jana 2,3-4);

b) miłości do Boga (1 Jana 2,5 ; 5,3; por. Jan 14,23);

c) wiary (Rz 3,31; por. Jak 2,17).

ZAKOŃCZENIE:

Bóg pragnie wpisać Swe Prawo w nasze serca (Hbr 8,10). Czy pozwolisz Mu na to?

Módlmy się, jak mąż Boży Dawid (Ps 119,1.8.34).