Biblia zawiera pewne ciekawe obietnice. Zarówno w indywidualnych chrześcijanach, jak i w ich zbiorowościach zamieszkać mają Bóg Ojciec i Jezus Chrystus: „Jeśli mnie kto miłuje, będzie zachowywał słowo moje, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy” (Jan 14.23). „Gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich” /Mt 18,20/. Jak to możliwe, aby Bóg i Jezus byli wewnątrz chrześcijan, wewnątrz ich społeczności, skoro znajdują się w niebie?

Niektórzy rozwiązują ten problem wskazując na duchowy charakter Boga i Jezusa. Jezus więc miałby jedynie jako duch, a więc niewidzialnie, pojawiać się . Jednak rozwiązanie takie jest nie do przyjęcia.

Po pierwsze, przyjście Jezusa miało być widzialne. „Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba” (DzAp 1,11): „Albowiem jak błyskawica zabłyśnie na wschodzie, a świeci aż na zachodzie, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego” (Mt 24,27); „i ujrzy Go wszelkie oko” (Obj 1.7).

Poza tym, gdyby Jezus każdorazowo osobiście pojawiał się , to Jego przyjście na Ziemię pod koniec świata w żadnym wypadku nie moglibyśmy nazywać drugim. Istnieje bardzo wiele tekstów biblijnych świadczących, że drugie przyjście Jezusa na Ziemię będzie jednorazowe, widzialne i że jeszcze nie nastąpiło. Przeczytajmy dla przykładu, jak Ap .Piotr tłumaczy, dlaczego Pan jeszcze nie przyszedł (2 Ptr 3,4.9).

Podobnie należy odrzucić odpowiedź, że Bóg jako duch jest wszędzie i dlatego może zamieszkać pośród nas. Biblia nie potwierdza takiej koncepcji Boga. Jezus modląc się mówił „Ojcze nasz, który jesteś w niebie” (Mt 6,9), a nie „który jesteś wszędzie” .

Ale w pewnym sensie (ale tylko w pewnym sensie!) prawdą jest, że Bóg jest wszędzie. Wszędzie bowiem może zaznaczyć swoją obecność działaniem poprzez Ducha Świętego. Psalmista pyta retorycznie: „Gdzież się oddalę przed Twoim duchem? Gdzie ucieknę od Twego oblicza?” (Ps 139,7). A prorok Jeremiasz: „Czy może się człowiek ukryć w zakamarkach, tak bym go nie widział? – wyrocznia Pana. Czy nie wypełniam nieba i Ziemi?” (Jer 23,24).

Bóg wypełnia niebo i ziemię swoją mocą. „Ach, Panie Boże, oto stworzyłeś niebo i ziemię wielką swoją mocą i wyciągniętym ramieniem. Żadna rzecz nie jest niemożliwa dla Ciebie” (Jer 32,17). „Stwarzasz je, gdy ślesz swego ducha i odnawiasz oblicze Ziemi” (Ps 104.30).

Bóg Ojciec i Jezus Chrystus chcą zamieszkać mocą Ducha Świętego w każdym człowieku. Gdyby Duch Święty był osobą, to przytaczane wyżej wypowiedzi Jezusa „mieszkanie u niego uczynimy” i „jestem pośród nich” (Jan 14.23; Mt 18,20), nie miałyby sensu, mieszkałaby w nas bowiem inna osoba Boża niż Ojciec i Syn.

Jeśli jednak Duch Święty nie jest osobą, to czym jest?

TRÓJCA ŚWIĘTA – MIT CZY RZECZYWISTOŚĆ ?